Dzwon !!!

Sobota, 19 kwietnia 2014 · dodano: 19.04.2014 | Komentarze 16

Dziś pechowo. Zaczęło się o tego że zaspałem na ustawkę z chłopakami z BS przez co trochę ich spowolniłem i musiałem gonić do Bismarck. W siedmioosobowej ekipie Grzesiek, więc wiadomo, nie będzie zmiłuj ;) Ognień szedł dla mnie za duży, tym bardziej że miałem jeździć spokojniej, tętno cały czas 180. Wiatr mocny, ciężko było złapać nawet na ogonie trochę oddechu. Robert został trochę ze mną, za tydzień ma Gryfa i tempo również dla niego za ostre, a nie mieliśmy jeszcze połowy trasy. Droga bardzo zróżnicowana, głównymi drogami jak i pobocznymi (asfalt, bruk, szuter), nieznana i dość trudna dla mnie technicznie, bo ciągłe zmiany kierunku, start-stop, zawracanie. Gdzieś w okolicach Passewalku, przy jakiejś wiosce, wjeżdżamy rozpędzeni (30 może 40) na ładną ścieżkę rowerową, jednym długim siedmioosobowym wężykiem. Jadąc na końcu w pewnym momencie odwracam głowę w lewo i nagle... wielki dzwon! Czuję jakbym zderzył się ze ścianą, świat odwraca się kilka razy do góry nogami i ląduję na ziemi. Biegnąca obok dziewczyna pyta się czy wszystko w porządku, zjawiają się chłopacy, ktoś pyta dlaczego nie ma kamery ;) Z tyłu za mną został rower, jakieś czarne kawałki (okazało się że kasku) i dwa niemieckie solidne słupki, zatrzymujące nazbyt rozpędzonych. Dziś padło na mnie.
Przez chwilę nie docierało do mnie wszystko, wiadomo szok, wstrząs, uraz. Noga, kolano niemiłosiernie bolały, krzyczałem że nie pojadę dalej i trzeba po kogoś zadzwonić. Jednak po kilkunastu minutach minęło, doszedłem do siebie i powoli z bólem przy każdym zgięciu lewej nogi pokulałem się z chłopakami w kierunku Loeknitz. Potem koledzy, na moją prośbę, pojechali swoje, a ja odbiłem na spokojniejszą drogę przez Grambow, kręcąc powoli.
Z analizy obrażeń roweru (nie wiem tylko jakim sposobem pokrzywiło się tylne koło) wyszło że musiałem "nadziać" się na jeden ze słupów, dokładnie w środek kiery, potem wylecieć i przyłożyć kaskiem, albo w stojący obok wielki kamień, albo w asfalt. Noga i kolano dostały z kiery, słupka lub dwóch ostatnich. I do tego lewe kolano, te które boli od kilku lat. Z kilkugodzinnej analizy mnie samego na SORze (za namową Adasia -tnx!) wykluczono po usg, rtg i tomografii jakieś urazy (pomimo że głowa dalej boli i noga spuchnięta).

Mój zbawiciel:

Zdjęcie zapożyczone od Grześka @James, dzięki

Przemyślenia, wnioski, postulaty
Wiadomo nasze hobby wiąże się z ryzykiem, które nie zawsze dostatecznie ograniczamy. Po pierwsze kask to bezwzględność jak widać. Po drugie trasy - nie mam nic do wąskich, krętych (pod warunkiem że uważamy i nie pędzimy jak na wyścigu wchodząc w metrową ścieżkę!!!), ale po jakiego pchać się na główne drogi, gdzie pełno aut! Niby Niemcy uważni, ale zamiast słupków mógł byc przecież samochód,w bliskim spotkaniu z gorszymi konsekwencjami. Mamy do dyspozycji tyle ciekawszych i spokojniejszych tras. Koledzy z nawigacjami, uwzględnijcie to przy następnych planach. No i jeszcze ostrzeganie o dziurach, słupkach etc. Nie żeby krzyczał tylko ten na początku, a reszta po cichu ładnie omija przeszkodę a na końcu ktoś wpada, ale KAŻDY ostrzega tego z tyłu. Nie twierdzę, że teraz tak nie było, nie pamiętam czy słyszałem, ale taka uwaga na przyszłość. No i zwalniamy przy takich "niespodziankach"! W grupie jeździ się świetnie, każdy to wie, ale też każdy musi zachować ostrożność. Tym razem ja nie zachowałem i lekko (na szczęście) przypłaciłem.
Oczywiście żeby nie było że mam do kogokolwiek pretensje o cokolwiek - jesteście super mocną ekipą, zazdroszczę nogi, super się jeździ, a to takie przemyślenia po tej niemiłej przygodzie.

Tak czy siak na święta życzę wszystkim dużo zdrowia, żeby noga podawała, udanych ustawek no i bez kraks!

Ps. Dane zaniżone bo nikt jak leżałem nie wcisnął pauzy na moim liczniku ;)
Ps2.  Przed jazdą miałem trzy razy przeciw, aby nie startować: oszczędzanie ze wzg. zdrowotnych, zaspałem, na Lubieszynie nie zdążyłem i chłopacy pojechali. Pewnych rzeczy nie ominiesz.